Opis rasy
Owczarek maremma abruzyjski to klasyczny pies stróżujący stad (LGD) – czujny, niezależny i oddany swojej pracy. Spokojny na co dzień, a jednocześnie bardzo uważny na otoczenie, świetnie sprawdza się w roli opiekuna zwierząt hodowlanych i posesji. Pies Owczarek maremma abruzyjski bywa powściągliwy wobec obcych, lecz silnie przywiązuje się do „swoich”. To rasa wymagająca doświadczonego przewodnika i warunków z przestrzenią.
Historia rasy
Korzenie rasy sięgają starożytnych psów pasterskich z regionów Abruzji i Maremmy we Włoszech. Przez wieki wykorzystywano je do całodobowej ochrony stad przed wilkami i złodziejami w trudnym, górskim terenie Apeninów. W XX wieku ujednolicono typ pod wspólną nazwą owczarek maremma abruzyjski. Rasa jest uznana przez FCI w grupie psów pasterskich, a we Włoszech wciąż stanowi ważny element tradycyjnego wypasu transhumancyjnego.
Wygląd i standard rasy
Wyraźnie zbudowany, proporcjonalny, o mocnym kośćcu i szerokiej klatce piersiowej. Sylwetka harmonijna, z wysoko noszoną głową i ogonem sięgającym poniżej stawu skokowego. Wyraz spokojny, ale czujny.
Wzrost i waga
– Psy: około 65–73 cm w kłębie, 35–45 kg
– Suki: około 60–68 cm w kłębie, 30–40 kg
Szata i umaszczenie
Szata gęsta, obfita, z twardym włosem okrywowym i obfitą podszerstką; długość raczej długa, ale praktyczna w terenie. Umaszczenie najczęściej białe; dopuszczalne niewielkie, blade odcienie kości słoniowej lub bardzo jasnego kremu. Linienie bardzo wysokie, zwłaszcza sezonowo – wymaga regularnego wyczesywania, by ograniczyć kołtuny i martwy podszerstek.
Charakter i zachowanie
To pies z natury niezależny, samodzielnie podejmujący decyzje w pracy. Wobec obcych zachowuje dystans, bywa nieufny. W relacjach z domownikami jest lojalny, zrównoważony i opiekuńczy. Szczekliwość bardzo wysoka – maremma szczekaniem ostrzega i odstrasza intruzów, zwłaszcza nocą. Relacje z innymi psami mogą być napięte, zwłaszcza z osobnikami tej samej płci na własnym terytorium. Z kotami bywa w porządku, jeśli wychowywany od małego; w przeciwnym razie potrzeba cierpliwej socjalizacji. Podatność na szkolenie umiarkowanie niska – inteligentny, ale uparty i ma silny instynkt terytorialny.
Dla kogo jest ta rasa?
To wybór dla osób doświadczonych, z domem i ogrodzonym terenem, które rozumieją specyfikę pracy psów stróżujących. Najlepiej czuje się, mając konkretne zadanie i przestrzeń.
Mieszkanie, rodzina, dzieci
Nie jest to typowy pies do mieszkania – rozmiar, zapotrzebowanie na przestrzeń i bardzo wysoka szczekliwość będą problemem w bloku. W rodzinie poradzi sobie dobrze, jeśli dzieci są spokojne i potrafią szanować psa; wymagana ścisła kontrola interakcji i konsekwentne zasady. Nie jest idealny dla absolutnych początkujących.
Zdrowie
Rasa generalnie zdrowa, o solidnej kondycji, ale jak każdy duży pies wymaga profilaktyki stawów i odpowiedniego żywienia.
Typowe choroby
– Dysplazja stawów biodrowych i łokciowych
– Dolegliwości ortopedyczne typowe dla dużych ras (np. OCD)
– Skręt żołądka (ryzyko u dużych, głębokoklatkowych psów)
– Problemy skórne przy zaniedbanej sierści (kołtuny, hot spoty)
– Sporadycznie choroby oczu (entropium/ektropium)
Zalecane badania
– RTG bioder i łokci (przed planowanym rozmnażaniem i profilaktycznie)
– Badanie oczu u specjalisty
– Profilaktyka skrętu żołądka: dzielenie posiłków, spokojne tempo po jedzeniu; w niektórych przypadkach gastropeksja profilaktyczna po konsultacji z lekarzem
– Regularne przeglądy stomatologiczne i kontrola masy ciała
Pielęgnacja
– Czesanie 2–3 razy w tygodniu, w okresie linienia nawet codziennie, używając szczotki z długimi pinami i grzebienia do podszerstka.
– Kąpiele w razie potrzeby (co 6–10 tygodni), z dokładnym wysuszeniem podszerstka.
– Kontrola i czyszczenie uszu raz w tygodniu.
– Skracanie pazurów co 3–4 tygodnie, jeśli nie ścierają się naturalnie.
– Higiena jamy ustnej: szczotkowanie 2–3 razy w tygodniu, gryzaki dentystyczne.
Aktywność i szkolenie
Minimalne dzienne zapotrzebowanie na ruch to około 90 minut, najlepiej podzielone na dwa wyjścia. Służą mu długie spacery po zróżnicowanym terenie, praca węchowa na ścieżkach, spokojne wędrówki i „patrolowanie” ogrodu. Unikaj przesadnych, szybkich sportów skokowych u młodych psów. Szkolenie oparte na konsekwencji, cierpliwości i motywacji (smakołyki, pochwała), krótkie sesje, dużo habituacji i socjalizacji od szczenięcia.
Ciekawostki
– Tradycyjnie nosił obroże z kolcami (martingale z kolcami) chroniące szyję przed atakiem wilków.
– Biała szata pomagała odróżnić psa od drapieżników nocą oraz wtopić się w stado owiec.
– Do dziś bywa używany we włoskich parkach narodowych do ochrony stad w rejonach z wilkami.
– Ma instynkt czuwania nocnego – bywa najbardziej aktywny strażniczo po zmroku.
– Z natury preferuje spokojny, samodzielny nadzór terenu zamiast dynamicznej zabawy aportem.
Najczęstsze pytania
– Czy rasa Owczarek maremma abruzyjski nadaje się do mieszkania?
Zwykle nie. Potrzebuje przestrzeni, ogrodzonego terenu i może głośno szczekać.
– Czy dobrze dogaduje się z innymi psami?
Bywa terytorialny. Z psami z własnej grupy może żyć poprawnie po mądrej socjalizacji.
– Ile ruchu potrzebuje pies Owczarek maremma abruzyjski?
Około 90 minut dziennie spokojnej, regularnej aktywności.
– Czy to dobry wybór dla rodzin z dziećmi?
Może żyć z dziećmi, które szanują psa, ale wymaga doświadczenia dorosłych i nadzoru.
– Jak często linieje?
Bardzo intensywnie, zwłaszcza sezonowo – konieczne jest częste szczotkowanie.
Podsumowanie
Owczarek maremma abruzyjski to pies-stróż o silnym instynkcie terytorialnym, lojalny i czujny, najlepiej sprawdzający się w domu z ogrodem i doświadczonym opiekunem. Wymaga konsekwentnej socjalizacji, cierpliwego szkolenia oraz regularnej pielęgnacji obfitej sierści. Nie jest typowym psem miejskim, ale w odpowiednich rękach to niezastąpiony opiekun stada i posesji. Sprawdź też: [Psy do mieszkań], [Psy dla alergików], [Grupa FCI], [Podobne rasy], [Szkolenie psów], [Pielęgnacja sierści].
